Goodbye Cambodia, Hello Vietnam!
3 december 2017 - Ho Chi Minh City, Vietnam
Hoi allemaal!
Onze laatste dagen in Cambodja zitten er al weer op, en we schrijven deze blog dus ook vanuit Vietnam! De afgelopen dagen waren we in Ho Chi Minh: een mega stad met 8 miljoen inwoners. Een hele drukke en chaotische stad dus, met genoeg afleiding om te vergeten een blog te schrijven! ;)
In Cambodja hebben we nog twee bestemmingen bezocht waar het een stuk minder toeristisch is. Zo konden we nog even van het echte Cambodja genieten! Eerst zijn we van Phnom Penh naar Kratie afgereisd. Een slaperig stadje richting het Noord-Oosten aan de machtige Mekong rivier. Met een tuk tuk zijn we langs de rivier naar een dorpje verderop gereden. Onderweg stonden er vele lieve kindjes uit volle borst 'Helloooo' te schreeuwen met een dikke glimlach op hun gezicht. Ook de volwassen lachen en zwaaien allemaal lief als je er langs loopt of rijdt. Wat een leuke mensen hier!
Met lage verwachtingen gingen we de Mekong rivier op, om in een gammel bootje op zoek te gaan naar de zeldzame Irrawaddy dolfijn. Er waren er in dit deel van de rivier nog maar zo'n 25 over, dus we hoopten er misschien één te spotten met geluk. Maar wauw! Binnen 5 minuten was het al raak en binnen een uur hebben we ze wel 20 keer boven zien komen! Vaak waren het maar glimpen, en vrij ver weg, maar toch was het heel speciaal. Zeker met de zonsondergang op de achtergrond!
De Mekong is zo breed dat er zelfs eilanden in te vinden zijn. Vlak voor Kratie ligt bijvoorbeeld Koh Trong. Omdat de grond zeer vruchtbaar is het heel groen en wordt elke centimeter gebruikt om groenten, rijst en fruit te verbouwen. Met de fiets zijn we het hele eiland rond gereden langs alle hutjes van de boeren, de gewassen, de ossenwagens en de hooischuren. We hebben ook nog zelf een boom geplant! Hiermee ondersteunen we een project voor het in stand houden van de natuur op het eiland. Er komt een bordje met onze namen bij te staan en na 3 maanden krijgen we via de mail een update met foto's over hoe het met ons boompje gaat. We zijn benieuwd of we er iets van terug horen!
Van Kratie bracht de bus ons naar onze laatste bestemming in Cambodja: Kampong Cham. Een vrij grote stad, maar totaal niet toeristisch. Op een dag kwam je hoogstens 3 westerse mensen tegen. De eerste avond zagen we een enorm podium staan op een veld vlak bij ons hotel. Dit bleek te horen bij het Smart Mega festival (Smart is een grote telefoonprovider). Om 8 uur was het veld opeens afgeladen met locals en stonden we naar Cambodjaanse pop- en rapmuziek te luisteren met een flinke lichtshow erbij. We hebben ons alleen in tijden nog niet zó opvallend gevoeld, want er was geen enkele niet-Cambodjaan te bekennen die avond. Op elk willekeurig moment werden we van zo'n 10 kanten aangestaard (en ho maar als je denkt dat ze hun blik afwenden als je terug kijkt). We staken letterlijk 2 koppen (oké 1 voor Anne) boven de rest van het publiek uit. Wel grappig: de enigen zo ongeveer die er niets van begrepen en geen enkele artiest kenden, hadden by far het beste zicht op het podium! Al met al een leuke avond en een hele leuke ervaring!
De volgende dag hebben we een fietstocht gemaakt door de stad en naar weer een ander eilandje in de Mekong. Dit eiland werd tot vorig jaar met het vasteland verbonden door de langste bamboe brug ter wereld. Deze werd elk jaar weer afgebroken aan het begin van het regenseizoen, omdat anders de brug toch weggespoeld zou worden. Je voelt 'm al aankomen: vanaf dit jaar hebben ze besloten de bamboe brug niet meer terug op te bouwen na het regenseizoen, en een betonnen brug te bouwen. Stuk efficiënter, maar minder leuk voor ons! Maar ook deze brug was eigenlijk een hele attractie, want hij werd al volop gebruikt ondanks dat 'ie pas half af was. Heel typisch: het zou nóóit in Nederland kunnen, maar toch lijkt 't hier prima te gaan. Er wordt zoveel meer afgedaan op eigen verantwoordelijkheid, ipv soms nutteloze regeltjes. Hoewel het ook fijn is dat je in Nederland er een stuk meer vanuit kan gaan dat dingen goed geregeld en veilig zijn, zonder zelf al teveel op te hoeven passen!
Na Kampong Cham zijn we doorgereisd naar Ho Chi Minh: Vietnam dus! De grens over was al wel interessant, want volgens mij zijn we nog nooit door dergelijke grenscontroles gegaan zonder dat er een vliegtuig aan te pas kwam! Het duurde allemaal wel even, maar gelukkig kwamen we 's avonds heel en wel aan in Ho Chi Minh. De volgende dag zijn we de stad in getrokken en hebben we het War Remnants museum, Independence Palace, een park, en veel mooie gebouwen gezien. Het War Remnants Museum ging, zoals de naam verraadt, over de Vietnamoorlog en vooral ook de rol van Amerika hierin. Het was indrukwekkend, maar het verhaal werd natuurlijk maar wel van 1 kant belicht. Die avond hebben we wat gedronken in een rooftopbar op de 10de verdieping, wat toch al een heel leuk uitzicht op de skyline van Ho Chi Minh gaf!
Op dag nummer twee hebben we eerst heerlijk ontbeten op kleine plastic stoeltjes op de stoep. Tussen alle locals en met de visgraten rondom onze voeten kon je daar flink ontbijten voor nog geen 2 euro. Daarna hebben we de stad verder verkend, en zijn we o.a. naar de (gesloten voor restauratie) Notre Dame en het Fine Arts Museum geweest. Ja, heel educatief verantwoord allemaal hoor! Aangezien de afstanden toch wel lang waren hebben we eens een keer een GrabBike geprobeerd: achterop een scooter bij de taxiservice Grab. En dat was ons toch een avontuur! Een superleuk avontuur, dat wel! Lekker tegen het verkeer in, over de stoep, en toch maar 1 iemand aangereden! Precies zoals alle andere Vietnamezen op scooters. Enorm chaotisch, maar wel lekker snel, goedkoop en leuk! Dat we zelf niet rijden, betekent niet dat we het niet leuk vinden om achterop te zitten! Daar hebben we dus maar goed gebruik van gemaakt deze dagen. Verder hebben we in deze grote stad veel rondgelopen en bij nog wat andere skybars gezeten. We wilden ook nog graag naar het hoogste punt van de stad, de Bitexo Tower. Op het hoogste punt werd een Heineken experience georganiseerd: een rondleiding, uitleg en allerlei leuke dingen rondom het oerhollandse Heineken. Toch wel grappig als een Vietnamees met flink accent in het Engels allerlei Nederlandse namen zoals Alfred uitspreekt. Leuke ervaring om in een bar te zitten met zo'n uitzicht! Ook hier behandelen ze je alsof je €100 pp hebt uitgegeven om daar te komen: je mag de liftknopjes niet eens zelf aanraken en elke deur wordt voor je open gehouden..
Ook hebben we wat met Jenny afgesproken, een oud-klasgenoot van het Stedelijk College. We zagen online dat ze ook in Ho Chi Minh was, dus dan was even wat gaan drinken wel zo leuk! De volgende ochtend zijn we vrij vroeg weer vertrokken om door te gaan naar de volgende bestemming: Cat Tien National Park. Een oase van rust na die drukke stad, blijkt nu! We hebben 4 uur tussen de locals in een busje gezeten om er te komen, en Ivo kon z'n benen letterlijk niet kwijt voor zich, dus dat was wel avontuurlijk. Eenmaal hier werden we gelijk heel hartelijk ontvangen door de eigenaar van het guesthouse dat we online geboekt hadden. Een superlieve man die heel goed Engels spreekt, met een guesthouse met een gigantische moestuin waar 'ie van alles verbouwt en alles gebruikt om te koken voor de gasten. Deze man heeft 4 maanden geleden zijn vrouw en baby achter gelaten in Ho Chi Minh om dit guesthouse te openen (hij ziet ze 2x per maand in de weekenden). Hij nodigde ons gelijk uit voor het avondeten met zijn schoonvader. Ons hutje aan de rivier begint ook wel akelig dicht bij perfect te komen: het heeft een airco, koelkastje, warme douche, groot 2 persoonsbed met nieuwe grote klamboe en 2 hangmatten op het ruime balkon!! Daarnaast zijn er een stuk minder muggen dan verwacht, zo midden in de jungle aan de rivier. Ook is lekker ontbijt van de kaart met smoothies inbegrepen. Niks is teveel moeite en alles wordt geregeld voor je. Kortom: we zijn hier even héél erg gelukkig mee! Wel hebben eindelijk onze EHBO kit kunnen gebruiken; Anne struikelde en heeft een toch wel lelijk schaafwondje op haar knie. Maar met dokter-in-spé Ivo moet dat toch goed komen hopen we...
Hoe cool het ook was om in zo'n grote stad te zijn, het blijft toch heerlijk om even in de stilte te zitten hier. Vandaag gaan we naar een Primate Rescue Center: een centrum waar ze apen gered uit illegale dierenhandel weer laten wennen aan het wild, om ze uiteindelijk hier in het park vrij te laten. Morgen willen we een hike gaan doen om Gibbons te spotten, en voor de rest zien we het allemaal wel! Ondanks ons strakke tijdschema (Vietnam is groot!) blijven we hier waarschijnlijk langer dan gepland, want goed is goed! We komen volgend jaar wel terug om de rest te zien.. ;)
Onze laatste dagen in Cambodja zitten er al weer op, en we schrijven deze blog dus ook vanuit Vietnam! De afgelopen dagen waren we in Ho Chi Minh: een mega stad met 8 miljoen inwoners. Een hele drukke en chaotische stad dus, met genoeg afleiding om te vergeten een blog te schrijven! ;)
In Cambodja hebben we nog twee bestemmingen bezocht waar het een stuk minder toeristisch is. Zo konden we nog even van het echte Cambodja genieten! Eerst zijn we van Phnom Penh naar Kratie afgereisd. Een slaperig stadje richting het Noord-Oosten aan de machtige Mekong rivier. Met een tuk tuk zijn we langs de rivier naar een dorpje verderop gereden. Onderweg stonden er vele lieve kindjes uit volle borst 'Helloooo' te schreeuwen met een dikke glimlach op hun gezicht. Ook de volwassen lachen en zwaaien allemaal lief als je er langs loopt of rijdt. Wat een leuke mensen hier!
Met lage verwachtingen gingen we de Mekong rivier op, om in een gammel bootje op zoek te gaan naar de zeldzame Irrawaddy dolfijn. Er waren er in dit deel van de rivier nog maar zo'n 25 over, dus we hoopten er misschien één te spotten met geluk. Maar wauw! Binnen 5 minuten was het al raak en binnen een uur hebben we ze wel 20 keer boven zien komen! Vaak waren het maar glimpen, en vrij ver weg, maar toch was het heel speciaal. Zeker met de zonsondergang op de achtergrond!
De Mekong is zo breed dat er zelfs eilanden in te vinden zijn. Vlak voor Kratie ligt bijvoorbeeld Koh Trong. Omdat de grond zeer vruchtbaar is het heel groen en wordt elke centimeter gebruikt om groenten, rijst en fruit te verbouwen. Met de fiets zijn we het hele eiland rond gereden langs alle hutjes van de boeren, de gewassen, de ossenwagens en de hooischuren. We hebben ook nog zelf een boom geplant! Hiermee ondersteunen we een project voor het in stand houden van de natuur op het eiland. Er komt een bordje met onze namen bij te staan en na 3 maanden krijgen we via de mail een update met foto's over hoe het met ons boompje gaat. We zijn benieuwd of we er iets van terug horen!
Van Kratie bracht de bus ons naar onze laatste bestemming in Cambodja: Kampong Cham. Een vrij grote stad, maar totaal niet toeristisch. Op een dag kwam je hoogstens 3 westerse mensen tegen. De eerste avond zagen we een enorm podium staan op een veld vlak bij ons hotel. Dit bleek te horen bij het Smart Mega festival (Smart is een grote telefoonprovider). Om 8 uur was het veld opeens afgeladen met locals en stonden we naar Cambodjaanse pop- en rapmuziek te luisteren met een flinke lichtshow erbij. We hebben ons alleen in tijden nog niet zó opvallend gevoeld, want er was geen enkele niet-Cambodjaan te bekennen die avond. Op elk willekeurig moment werden we van zo'n 10 kanten aangestaard (en ho maar als je denkt dat ze hun blik afwenden als je terug kijkt). We staken letterlijk 2 koppen (oké 1 voor Anne) boven de rest van het publiek uit. Wel grappig: de enigen zo ongeveer die er niets van begrepen en geen enkele artiest kenden, hadden by far het beste zicht op het podium! Al met al een leuke avond en een hele leuke ervaring!
De volgende dag hebben we een fietstocht gemaakt door de stad en naar weer een ander eilandje in de Mekong. Dit eiland werd tot vorig jaar met het vasteland verbonden door de langste bamboe brug ter wereld. Deze werd elk jaar weer afgebroken aan het begin van het regenseizoen, omdat anders de brug toch weggespoeld zou worden. Je voelt 'm al aankomen: vanaf dit jaar hebben ze besloten de bamboe brug niet meer terug op te bouwen na het regenseizoen, en een betonnen brug te bouwen. Stuk efficiënter, maar minder leuk voor ons! Maar ook deze brug was eigenlijk een hele attractie, want hij werd al volop gebruikt ondanks dat 'ie pas half af was. Heel typisch: het zou nóóit in Nederland kunnen, maar toch lijkt 't hier prima te gaan. Er wordt zoveel meer afgedaan op eigen verantwoordelijkheid, ipv soms nutteloze regeltjes. Hoewel het ook fijn is dat je in Nederland er een stuk meer vanuit kan gaan dat dingen goed geregeld en veilig zijn, zonder zelf al teveel op te hoeven passen!
Na Kampong Cham zijn we doorgereisd naar Ho Chi Minh: Vietnam dus! De grens over was al wel interessant, want volgens mij zijn we nog nooit door dergelijke grenscontroles gegaan zonder dat er een vliegtuig aan te pas kwam! Het duurde allemaal wel even, maar gelukkig kwamen we 's avonds heel en wel aan in Ho Chi Minh. De volgende dag zijn we de stad in getrokken en hebben we het War Remnants museum, Independence Palace, een park, en veel mooie gebouwen gezien. Het War Remnants Museum ging, zoals de naam verraadt, over de Vietnamoorlog en vooral ook de rol van Amerika hierin. Het was indrukwekkend, maar het verhaal werd natuurlijk maar wel van 1 kant belicht. Die avond hebben we wat gedronken in een rooftopbar op de 10de verdieping, wat toch al een heel leuk uitzicht op de skyline van Ho Chi Minh gaf!
Op dag nummer twee hebben we eerst heerlijk ontbeten op kleine plastic stoeltjes op de stoep. Tussen alle locals en met de visgraten rondom onze voeten kon je daar flink ontbijten voor nog geen 2 euro. Daarna hebben we de stad verder verkend, en zijn we o.a. naar de (gesloten voor restauratie) Notre Dame en het Fine Arts Museum geweest. Ja, heel educatief verantwoord allemaal hoor! Aangezien de afstanden toch wel lang waren hebben we eens een keer een GrabBike geprobeerd: achterop een scooter bij de taxiservice Grab. En dat was ons toch een avontuur! Een superleuk avontuur, dat wel! Lekker tegen het verkeer in, over de stoep, en toch maar 1 iemand aangereden! Precies zoals alle andere Vietnamezen op scooters. Enorm chaotisch, maar wel lekker snel, goedkoop en leuk! Dat we zelf niet rijden, betekent niet dat we het niet leuk vinden om achterop te zitten! Daar hebben we dus maar goed gebruik van gemaakt deze dagen. Verder hebben we in deze grote stad veel rondgelopen en bij nog wat andere skybars gezeten. We wilden ook nog graag naar het hoogste punt van de stad, de Bitexo Tower. Op het hoogste punt werd een Heineken experience georganiseerd: een rondleiding, uitleg en allerlei leuke dingen rondom het oerhollandse Heineken. Toch wel grappig als een Vietnamees met flink accent in het Engels allerlei Nederlandse namen zoals Alfred uitspreekt. Leuke ervaring om in een bar te zitten met zo'n uitzicht! Ook hier behandelen ze je alsof je €100 pp hebt uitgegeven om daar te komen: je mag de liftknopjes niet eens zelf aanraken en elke deur wordt voor je open gehouden..
Ook hebben we wat met Jenny afgesproken, een oud-klasgenoot van het Stedelijk College. We zagen online dat ze ook in Ho Chi Minh was, dus dan was even wat gaan drinken wel zo leuk! De volgende ochtend zijn we vrij vroeg weer vertrokken om door te gaan naar de volgende bestemming: Cat Tien National Park. Een oase van rust na die drukke stad, blijkt nu! We hebben 4 uur tussen de locals in een busje gezeten om er te komen, en Ivo kon z'n benen letterlijk niet kwijt voor zich, dus dat was wel avontuurlijk. Eenmaal hier werden we gelijk heel hartelijk ontvangen door de eigenaar van het guesthouse dat we online geboekt hadden. Een superlieve man die heel goed Engels spreekt, met een guesthouse met een gigantische moestuin waar 'ie van alles verbouwt en alles gebruikt om te koken voor de gasten. Deze man heeft 4 maanden geleden zijn vrouw en baby achter gelaten in Ho Chi Minh om dit guesthouse te openen (hij ziet ze 2x per maand in de weekenden). Hij nodigde ons gelijk uit voor het avondeten met zijn schoonvader. Ons hutje aan de rivier begint ook wel akelig dicht bij perfect te komen: het heeft een airco, koelkastje, warme douche, groot 2 persoonsbed met nieuwe grote klamboe en 2 hangmatten op het ruime balkon!! Daarnaast zijn er een stuk minder muggen dan verwacht, zo midden in de jungle aan de rivier. Ook is lekker ontbijt van de kaart met smoothies inbegrepen. Niks is teveel moeite en alles wordt geregeld voor je. Kortom: we zijn hier even héél erg gelukkig mee! Wel hebben eindelijk onze EHBO kit kunnen gebruiken; Anne struikelde en heeft een toch wel lelijk schaafwondje op haar knie. Maar met dokter-in-spé Ivo moet dat toch goed komen hopen we...
Hoe cool het ook was om in zo'n grote stad te zijn, het blijft toch heerlijk om even in de stilte te zitten hier. Vandaag gaan we naar een Primate Rescue Center: een centrum waar ze apen gered uit illegale dierenhandel weer laten wennen aan het wild, om ze uiteindelijk hier in het park vrij te laten. Morgen willen we een hike gaan doen om Gibbons te spotten, en voor de rest zien we het allemaal wel! Ondanks ons strakke tijdschema (Vietnam is groot!) blijven we hier waarschijnlijk langer dan gepland, want goed is goed! We komen volgend jaar wel terug om de rest te zien.. ;)
Een prettige voortzetting van de reis.