En dan is toch zover: het allerlaatste weekje..

Hoi allemaal!

We zijn alweer bezig aan onze laatste week van deze heerlijke reis. We hadden nog zeker maanden door kunnen reizen, maar we zijn ook wel heel tevreden met alles wat we hebben gezien en meegemaakt. En wat ons betreft blijft het hier niet bij de komende jaren!

Tissamaharana was onze uitvalsbasis voor Yala National Park. We zijn lekker op tijd opgestaan, uurtje of 4, om om half 5 in de jeep naar het park te racen. Eenmaal daar bleek dat we niet de enige met dit plan waren, (ondanks het feit dat we op een maandag waren; weekenden zijn NOG drukker): er stonden zóveel jeeps! Het duurde dan ook een tijdje voor we daadwerkelijk het park inreden, maar dat werd goedgemaakt door de mooie zonsopgang. De safari zelf duurde zo'n 5 uur, waarin we mooie dieren gezien hebben, maar ook gevochten hebben tegen dichtvallende oogleden.. Aangezien Yala bekend staat om haar hoge dichtheid luipaarden zijn de meeste tours volledig gericht op het spotten van zo'n prachtdier. Daarnaast is er voor zover wij weten nog geen limiet gesteld aan het aantal jeeps in het park, en ligt de entreeprijs nog redelijk laag. Gevolg hiervan is dat als er een luipaard gespot is, de andere jeeps gebeld worden en halsoverkop aan komen racen, waardoor je geregeld andere dieren "overslaat" om in de rij te gaan staan voor de luipaard een paar honderd meter verderop. Dat vonden wij wel jammer, want hoe graag we ook een luipaard wilden zien, het werd nu een beetje een hopeloze zoektocht waarbij de rest irrelevant werd. Het was zeker wel leuk hoor, we vonden het alleen te druk en iets teveel gefocust op luipaarden. We hebben er overigens wel twee "gezien"! Één schoot voorbij in de verte, waardoor we een glimps konden opvatten van iets wat volgens onze gids een luipaard was. Daarnaast hebben we de flank van een tweede luipaard mogen bewonderen met behulp van de verrekijker van onze driver, nadat we 20 minuten in de file hadden gestaan. Leuker eigenlijk was dat we een vrolijke olifantenfamilie hebben zien badderen, vrij dicht bij onze jeep! Het was echt grappig om te zien hoe zo'n kleintje onderduikt in het water en sproeiend boven komt. Verder hebben we veel pauwen, waterbuffels, vogels en een krokodil gespot.

Na Yala zijn we met de bus doorgereisd naar Mirissa: ons eerst kustplaatsje. We zaten hier in een heel mooi guesthouse aan zee, net buiten het stadje. De kamer was erg fijn, en we hadden zelfs een terrasje aan de rustige tuin! We zijn hier uiteindelijk vier nachten gebleven en hebben we vooral lekker aan het strand gelegen. We hadden van tevoren al gelezen dat de golven aan de zuidkust van Sri Lanka hoog en verraderlijk kunnen zijn. Oppassen dus! Maar dat geldt natuurlijk niet voor zelfverzekerde Nederlanders die netjes alle diploma's hebben, dachten wij.. In de eerste minuut dat we in zee stonden werd Anne al compleet omgegooid door een onverwachte golf. Anne kwam na een seconde of 10 gelukkig al weer boven, haar zonnebril helaas niet.. Ons lesje geleerd hebbende is Anne dus maar lekker gaan zonnen en heeft Ivo een bodyboard gehuurd, om zo de golven te tackelen. We hebben nog wel gewoon in de zee gezwommen hoor, maar alleen wel iets oplettender! De golven komen onverwacht ineens zo hoog dat het ook wel komisch is om iedereen omgespoeld te zien worden. Haren drooghouden is voor de vrouwen ook geen enkele mogelijkheid.. Verder hebben we in Mirissa weer heerlijke roti's en kottu's gegeten, met onze voeten in het zand deze keer. Het strand staat 's avonds vol met terrasjes die gezellig verlicht worden. De kaarsjes op alle tafeltjes zorgen voor een heel gezellig sfeertje zo aan zee.

Op de tweede dag in Mirissa zijn we met Raja & the Whales op zoek gegaan naar walvissen. De Indische oceaan kan nogal woest zijn, dus wat zeeziekte tijdens deze 7 uur durende tocht konden we wel verwachten. Dat viel gelukkig mee met een pilletje, maar heel comfortabel was het niet. Toch was het alles waard, want na ongeveer 2 uur varen kwamen we een grote groep dolfijnen tegen die vlak langs de boot rondsprongen en met ons mee zwommen. Even later was het al helemaal raak: een blauwe vinvis, het grootste dier op aarde, kwam boven om adem te nemen. Hij is zo lang (tot wel 30 meter) dat je hem nooit helemaal ziet. Eerst spuit het water uit zijn luchtgat, dan zie je een stuk van zijn lichaam met een klein vinnetje en vlak voor de duik komt de enorme staart boven water. Heel indrukwekkend om zo'n dier in het echt te zien!

Mirissa is echt goed bevallen, dus met lichte tegenzin zijn we weer in de bus gestapt naar een andere badplaats: Hikkaduwa. Hikkaduwa is qua strand en uitstraling vergelijkbaar met Mirissa, maar een leuk verschil is dat er een groot koraalrif vlak voor de kust van Hikkaduwa ligt. De vreemdste vissen kom je daar tegen met prachtige kleuren. Zo kwamen onze snorkels eindelijk weer eens van pas!

Vanuit Hikkaduwa hebben we ook nog een tripje gemaakt naar Galle, waar een Nederlands fort staat uit +/- 1600. De straten heten hier nog steeds Leynbaan etc, grappig om te zien! Hoewel we als Nederlanders natuurlijk niet helemaal juist gehandeld hebben in het verleden, heeft het fort er hier gelukkig wel voor gezorgd dat het stadje Galle een verwoesting ten gevolge van de tsunami in 2004 bespaard is gebleven! Deze tsunami heeft destijds een hele hoop verwoesting aangericht en het leven gekost van 50.000 Sri Lankanen..

Het vetste van Hikkaduwa vonden we aan de oostkant van het strand: hier zwemt 's middags een groepje enorme zeeschildpadden rond. Ze komen af op toeristen die met zeewier staan te zwaaien, dus hoewel ze wild zijn, lijken ze wel enigszins gewend te zijn aan mensen. We zijn hier een stukje van de kust afgezwommen en kwamen gelukkig daar ook een aantal schildpadden tegen. In alle rust zwemmen ze vlak voor je langs. Echt prachtig! Ze leken zich weinig van je aan te trekken, want het is een aantal keer gebeurd dat we snorkelend naar een schildpad aan het kijken waren terwijl we schrokken van een andere schildpad die vlak onder ons door kwam zwemmen en tegen je aan botste met z'n schild! Na anderhalf uur snorkelen tussen de scherpe riffen en de golven zijn we toch maar eens gestopt. De onderwater camera kwam in ieder geval goed van pas hier! Wat waren we onder de indruk van deze gave beesten!

Eigenlijk hebben we de afgelopen dagen dus vooral heerlijk rustig op het strand doorgebracht. We hadden niet verwacht dat we het zo lekker vonden om even helemaal niks te doen! De rust heeft ons goed gedaan, maar geeft natuurlijk minder interessante stof voor de blog..

Nu gaan we weer over op actie. We hebben gisteren de reis gemaakt van de kust naar een dorpje aan de voet van de Adams Peak. Eerst met een oude trein naar Colombo, de hoofdstad. Er waren geen zitplaatsen meer dus hebben we in de open deuren gezeten. Kan hier allemaal! De reis heeft behoorlijk lang geduurd (een uurtje of 9), maar verliep bijzonder vloeiend. Je moet hier bij elke overstap gewoon zo snel mogelijk roepen waar je heen moet, en dan wijst iemand je al gauw de goede bus aan, die dan vaak zelfs binnen een paar minuten aan rijdt! Hoewel het dus een lange dag was stond de wekker alweer om 2 uur. We hebben de klim 's nachts gemaakt, zodat we de zonsopgang van boven konden meemaken. Het was best wel even afzien; met weinig slaap zo'n 5500 traptreden omhoog! Maar: ook oude omaatjes en families met baby's beklimmen deze berg (voor religieuze doeleinden). Zij doen er weliswaar 12 uur over, maar dan nog: dan moeten wij het ook kunnen!! Uiteindelijk hebben we er maar twee uur over gedaan en hebben we nog ruim een uur op de top op de zonsopgang moeten wachten. Wij blij dat we iets "te laat" waren vertrokken! Iedereen was er bovenop de berg maar bij gaan liggen, tegen elkaar aan om warm te blijven. Het koelde namelijk behoorlijk af naarmate we hoger kwamen!

De zonsopgang was prachtig om te zien. De mooie, warme gloed verspreidde zich langzaam terwijl de bergen, die eerst voor ons onzichtbaar waren, langzaam uit het donker opdoemden. Het was de klim waard! Naar beneden viel wel tegen, want na een tijdje gaan je knieën toch protesteren. Beneden werden we echter verrast met een gratis voetmassage (ze wilden enkel de massageolie aansmeren achteraf). Hoewel we eerst argwanend waren, zeiden we daar natuurlijk geen nee tegen! Heerlijk na zo'n pittige wandeling!

Beneden hebben we nog even een paar uurtjes slaap gepakt om daarna met de bus weer verder te reizen richting Kitulgala: een dorpje op de route naar Colombo wat bekend staat om het raften. Het tweede deel van de reis hadden we het niet zo goed getroffen; meer dan een uur staan in een overvolle bus tussen de zwetende Sri Lanka en in terwijl de bus hard over de kronkelwegen rijdt. We waren heel blij toen we er eindelijk uit mochten! Morgenvroeg gaan we hier raft- en canyontour doen. Daarna zullen voor de laatste keer met de bus reizen, richting Negombo, om daar onze laatste overnachting door te brengen. In een lekker luxe hotel aan het strand met zwembad, om het even lekker af te sluiten! Daarna hebben we nog 1 dagje de tijd om lekker aan het strand te relaxen voor we om half 12 's avonds op het vliegveld moeten zijn om weer richting ons koude kikkerlandje te vliegen! Tot snel!